Auto's kunnen niet vliegen', zegt racer, autodief en huisvader Brian O'Conner (wijlen Paul Walker) aan het begin van Fast & Furious 7 tegen zijn piepjonge zoontje, wanneer die een speelgoedautootje op de grond heeft gesmeten. Wat volgt, is een film die speciaal lijkt gemaakt om deze levensles vakkundig te ontkrachten. Cinema met een gevoel van grenzeloosheid, dat ook computergames als Grand Theft Auto zo goed en populair maakt. Neem het moment waarop al die cowboy-achtige coureurs een tegenstander verrassen door met hun auto's aan een parachute in de bergen van Azerbeidzjan te landen. Of de scène in Abu Dhabi, waarin een glimmende sportwagen tot tweemaal toe dwars door de ruiten duikt van woestijnwolkenkrabbers, als een eekhoorn op honderden meters hoogte. Het meesterstuk qua ritme, timing, beweging en audiovisuele brille is de uit alle hoeken gefilmde scène waarin Walkers personage - in haarscherpe slowmotion - probeert te ontsnappen uit een bus die langzaam over de rand van een afgrond schuift. Peperduur audiovisueel absurdisme, dat krijg je wanneer je bent aanbeland bij deel zeven van een succesvolle filmfranchise, die er steeds weer op uit is zijn voorgangers de loef af te steken. Cinema met een gevoel van grenzeloosheid, dat ook computergames als Grand Theft Auto zo goed en populair maakt. Ja, Fast & Furious 7 is plat en eendimensionaal. De dialogen zijn houterig (zelfs de korte pauze voor een sappige punchline duurt geregeld net iets te lang), het verhaaltje (hackers, wraak) is een slap excuus voor spektakel. Het is makkelijk om lacherig te doen over de titel, die fris noch verheffend klinkt, of over de ronkende reclame bij doelgroepzender Veronica, die tettert over 'meer snelle auto's, stoere gasten en supercoole chicks' (geen woord van gelogen). En toch werkt het. Toen actiespecialist Justin Lin (regisseur van delen 3 tot en met 6) alles in de vingers kreeg en zijn charismatische cast stevig bij elkaar hield, is er plezier in de films geslopen. Belangrijke troef is de casting van de Britse actiester Jason Statham, die verdienstelijk opdraaft als wraakzuchtige superschurk. De afwezigheid van Walker tijdens het laatste deel van de opnamen - hij overleed in november 2013 tijdens een niet aan de film gerelateerd auto-ongeluk - blijft wonderlijk genoeg onopgemerkt, mede dankzij dubbelgangers en secuur knip- en plakwerk met oud filmmateriaal door het effectenbedrijf van filmmaker Peter Jackson. Dat het afscheid van zijn personage binnen de plot gepast aanvoelt en zelfs regelrecht ontroert, mag eigenlijk geen verrassing meer heten.