Aardige jongens zijn het, de vier gasten die Victoria 's nachts tegenkomt in Berlijn. Het Spaanse meisje komt net uit een club waar ze in haar eentje aan het dansen was. 'Wij zijn echte Berlijners,' zeggen de jongens. 'Kom met ons mee.' Dat Victoria een biertje gaat drinken met vier mannen die overduidelijk op het punt staan een auto te stelen, is wat bedenkelijk. Drank jatten uit een avondwinkel vindt ze ook geen probleem. Sonne, de toeschietelijkste van het stel, en zijn vrienden maken verder geen kwade indruk. Hoewel Victoria eigenlijk naar bed moet om nog een paar uur te slapen voordat haar werk in een ontbijtcafé begint, besluit ze de nacht te verlengen. Wat volgt is een lange, afmattende tocht. Victoria leidt de kijker door de krochten van het Berlijnse criminele circuit, waar kruimeldieven veranderen in gewapende overvallers en alles wat mis kan gaan, misgaat. De Duitse regisseur Sebastian Schipper en de Noorse cameraman Sturla Brandth Grøvlen legden het vast in één lange take - een ononderbroken opname van 134 minuten, waarbij de camera de Spaanse actrice Laia Costa voortdurend achtervolgt. Dat is een bijzondere, haast ongelooflijke prestatie. Nieuw is de stunt niet; er zijn meer films die uit slechts één take bestaan, maar die zijn doorgaans minder dynamisch. Aleksandr Sokoerovs Russian Ark (2002), waarin de camera langzaam door de gangen van de Hermitage dwaalt, gold tot nu toe als een technisch hoogtepunt. Schipper gebruikte niet één, maar meerdere locaties. Hij beperkt zich weliswaar tot een overzichtelijk aantal straten van Berlijn, maar ook dan vergt het een ongekende mate van voorbereiding en planning om alles goed te laten verlopen. Dat het lukte, is niet alleen een logistieke overwinning. Victoria heeft een onontkoombare drive: voortdurend is voelbaar dat er iets op het spel staat, dat de hoofdpersonen verder moeten denderen, wat er ook gebeurt. Niet onterecht werd de film in de Duitse pers vergeleken met Tom Tykwers moderne klassieker Lola Rennt uit 1998, waarin Schipper acteerde. Victoria wekt minstens zoveel adrenaline op en is zo opzwepend dat het verhaal er bijna niet meer toe doet. Toch wringt het af en toe: wat bezielt Victoria? Hoe langer de nacht duurt, hoe vreemder haar gedrag wordt. Komt het door haar drugs- en drankinname? Heeft ze haar ziel aan de duivel verkocht? Lastige vragen, die Schipper met zijn cinematografische tour de force nog net onder het tapijt weet te vegen. Victoria heeft geen tijd voor gepieker, ze moet door.