Documentaire
over Carnotstraat 17 in Antwerpen waar ooit een enorme bioscoop zat, maar
waar nu diverse migrantenfamilies onder één dak wonen. Ooit zat op Carnotstraat 17 in Antwerpen Ciné Rubens, de grootste en
modernste bioscoop van België. Internationale filmsterren schreden er over de
rode loper. Nu wonen op hetzelfde adres diverse migrantenfamilies onder één
dak. Schotelantennes en waslijnen versieren het groezelig ogende gebouw. De
bewoners van het pand vertellen over migratie, identiteit en wortelen in de
samenleving. Ondertussen mijmeren aan de overkant van de straat de bezoekers
van het Vlaamse volkscafé over het blanke verleden van de buurt, terwijl de
klanten van de Afrikaanse kapperszaak het veelkleurige heden bespreken.
Geef jouw stem voor Carnotstraat 17
de Volkskrant recensie
Vroeger huisde er een bioscoop, nu biedt het eens zo fraaie, inmiddels vervallen pand aan de Antwerpse Carnotstraat onderdak aan vluchtelingen uit alle windstreken. De buurt is er niet op vooruitgegaan, vinden de vaste bezoekers van het café aan de overkant. De migranten voelen de weerstand tegen hun komst. Kalm toont de documentaire Carnotstraat 17 het dagelijks leven van enkele bewoners: een Armeense vader van twee dochtertjes, een Afghaanse jongen, een Tibetaans echtpaar.
Klara Van Es toont dezelfde oprechte betrokkenheid als in haar alzheimer-documentaire Verdwaald in het geheugenpaleis (2010), maar stelt het geduld van de kijker flink op de proef. Het gebrek aan spanning ondergraaft de goede bedoelingen en op de vluchtelingenproblematiek werpt de film geen nieuw licht: de observaties blijven steken aan de oppervlakte.