Drama waarin een vrouw zich probeert te hervinden na een gepassioneerde maar vernietigende liefdesrelatieNa een ernstig ski-ongeval wordt de Française Tony opgenomen in een revalidatiecentrum. Ze is volledig afhankelijk van verzorgers en pijnstillers maar heeft daardoor de ruimte terug te kijken op haar onstuimige relatie met Georgio. Waarom hielden ze van elkaar? Wie is eigenlijk die man waarvan ze zoveel hield? Hoe komt het dat ze zich heeft laten meeslepen in deze verstikkende en vernietigende passie? Vragen waar ze, gedurende de zware fysieke inspanningen die ze moet leveren om te herstellen, hopelijk antwoord op zal kunnen geven.
Geef jouw stem voor Mon roi
de Volkskrant recensie
Of hij niet zo'n klootzak is als eerdere mannen, wil Tony weten als ze voor het eerst het bed hebben gedeeld. Natuurlijk niet, lacht Georgio. 'Ik ben de koning van de klootzakken.' Een grapje, maar met een kern van waarheid natuurlijk. Het is niet voor niets dat Tony, tijdens een pijnlijke revalidatie na een ski-ongeluk, nog steeds de explosieve, tien jaar durende relatie met Georgio moet verwerken. Mon roi ('mijn koning') gaat over zo'n liefde die het slachtoffer van alle ratio berooft en waarvoor de Fransen - uiteraard de Fransen - de prachtige uitdrukking amour fou hebben bedacht. Advocate Tony en restauranteigenaar Georgio ontmoeten elkaar in een club. Niet veel later raspt hij truffel over de warme chocolademelk en geeft hij haar zijn mobiel. Letterlijk dus: zijn telefoon, niet zijn nummer. Hij blijkt een wervelwind van een man met wie iedereen wel op pad wil. Het is precies die eigenschap die Tony later gaat tegenstaan, terwijl ze steeds vaster komt te zitten in een relatie die haar alleen maar energie kost. Mon roi springt soepeltjes van het ene naar het andere kantelpunt in de relatie. Vincent Cassel is zo'n charmante narcist dat het niet vreemd is dat de alarmbellen pas afgaan als het te laat is. Als hij haar hoogzwanger achterlaat in een appartement dat is leeggehaald door deurwaarders, wordt het steeds merkwaardiger dat de slimme advocate - gespeeld door de nét niet te hysterische Emmanuelle Bercot (die in Cannes de prijs voor beste actrice won) - als een homp was in zijn handen blijft. Het aanvankelijk zo intrigerende en persoonlijke relatiedrama hakketakt uiteindelijk voort langs een serie domme beslissingen, vanuit de slachtofferrol bezien. Was dat door manipulatie of uit liefde, vraagt Tony zich af, terwijl ze tijdens de overduidelijk symbolische revalidatie ook nog eens een fijne vriendschap sluit met Frankrijks leukste zonen uit de banlieues. Tony's onvolwassen, naïeve blik wordt steeds irritanter en lijkt hoe langer hoe meer onlosmakelijk verweven met die van schrijfster en regisseur Maïwenn. Die wilde een realistische film maken over hoe pijnlijk liefde kan zijn, maar Mon roi voelt steeds wereldvreemder.