Humoristisch drama uit Argentinië waarin de 17-jarige Mariano in een impuls twee keer op zichzelf schiet en het wonderwel overleeftDe 17-jarige Mariano vindt thuis een pistool. In een gedachteloze impuls schiet hij twee keer op zichzelf. Hij overleeft het wonderwel, maar het merkwaardige incident heeft vele gevolgen. Mariano's hond Iago schrikt zo van de schoten dat hij wegloopt van huis. Zijn moeder Susana raakt helemaal geobsedeerd door haar zoon en ziet overal gevaar in. En Mariano's vriendin en lid van een muzikaal kwartet besluit om het gezelschap en daarmee ook Mariano te verlaten.
Geef jouw stem voor Dos Disparos
de Volkskrant recensie
Niet iedereen zal de charme inzien van Dos disparos, een komedie die zo gortdroog is dat de humor zich maar moeilijk laat doorgronden. De film begint als een onvervalst drama: zonder duidelijke aanleiding vuurt de 17-jarige Mariano twee pistoolschoten op zichzelf af. Vervolgens blijkt er weinig aan de hand. Mariano overleeft de impulsieve zelfmoordpoging op wonderbaarlijke wijze en zijn leven in een buitenwijk van Buenos Aires gaat ongestoord door. Regisseur en scenarioschrijver Martin Rejtman stuurt zijn verhaal alle kanten op, behalve de meest voor de hand liggende. Nooit komt er een verklaring voor Mariano's gedrag. In plaats daarvan gaat de film over de repetities van zijn blokfluitkwartet, het vriendinnetje van zijn broer en de vakantie van zijn moeder. Er gaat van alles mis in het leven van deze redelijk welgestelde Argentijnen, maar niemand lijkt zich ergens over op te winden. Samen met het emotieloze acteren, het afstandelijke camerawerk en de experimentele verhaallijn zorgt dat voor een vervreemdend effect. Dos disparos is prettig onvoorspelbaar en geestig - voor wie zich net zo stoïcijns opstelt als de personages, en niet te veel uitleg of logica verwacht.