Zouden er ook bedaarde chef-koks bestaan? Als ze er zijn, houden ze zich goed schuil. In realityshows, documentaires en fictie duikt steeds hetzelfde kokstype op: de heetgebakerde macho die de lat genadeloos hoog legt, zowel voor zichzelf als voor zijn personeel. Zodra het even tegenzit, begint hij te schelden en vliegt het serviesgoed door de keuken. Precies zo'n type is Adam Jones (Bradley Cooper). Na een snelle opmars in een sterrenrestaurant in Parijs heeft hij zich door overmatig drugs- en drankgebruik uit de markt geprezen. Vrienden heeft hij niet meer, vijanden des te meer. Om af te koelen vertrekt hij naar New Orleans, waar hij nederig oesters kraakt tot de tijd rijp is voor stap twee van zijn boetedoening. In Londen wil hij zich opnieuw bewijzen door maar liefst drie Michelinsterren te bemachtigen. Als het gaat om de grote lijnen, hebben scenarioschrijver Steven Knight en regisseur John Wells (The Company Men, August: Osage County) het zich met Burnt niet al te moeilijk gemaakt. De film presenteert alle clichés over koken op topniveau netjes op een dienblad, waarbij de jacht op Michelinsterren voor een spanningsboog moet zorgen. Dat Adam Jones wordt gepresenteerd als de Lionel Messi van de kookkunst, ondermijnt dat doel: die sterren kunnen hem natuurlijk nooit ontgaan. Van grote verrassingen moet Burnt het dus niet hebben, maar de verhaallijn bevat genoeg onverwachte details om te blijven boeien. De delicate verhouding tussen Jones en maître d'hôtel Tony (Daniel Brühl) is zo'n detail, zorgvuldig en zonder onnodige ophef ingebed in het grotere geheel van Jones' ingewikkelde relaties. In zijn keuken streeft de topkok naar het hoogste, in sociale verhoudingen is perfectie niet haalbaar: het blijft geven en nemen. Uiteindelijk draait Burnt niet om de ultieme bereidingswijze van makreelfilet, maar om Jones' poging een net-goed-genoeg mens te zijn. De nare kanten van zijn karakter worden door de filmmakers niet verhuld. Bradley Cooper speelt de rol met zichtbaar genoegen, alsof hij altijd al een rockster-achtige topkok met sadomasochistische trekjes heeft willen zijn. Ook de overige acteurs zijn in hun element. Wells kreeg een internationale sterrencast bijeen. Zelfs de kleinste rol is sterk bezet. Vooral in de strak georkestreerde, realistisch ogende keukenscènes (chef-kok Marcus Wareing stond de filmploeg bij met advies) levert dat fraaie momenten op. Het is jammer dat de makers niet wat hoger mikten, maar als makkelijk behapbaar drama is Burnt smakelijk genoeg.